De megasuppletie bij Egmond aan Zee : nadere analyse van de effectiviteit en de risico's van verschillende ontwerpvarianten
<p>In de provinciale kustvisie 2050 hebben de provincies Noord- en Zuid-Holland hun zorgen naar voren gebracht over het feit dat door (relatieve) zeespiegelstijging en klimaatverandering de afslagzone bij kustplaatsen zich op termijn verder landwaarts zal verplaatsen (Provincies Noord- en Zuid-Holland et al., 2002). Hierdoor dreigt schade aan bebouwing en infrastructuur. Daarom pleiten de provincies in de kustvisie voor het handhaven van de huidige afslaglijnen in de toekomst. Zij doen daarnaast de aanbeveling om een proef uit te voeren met zogenaamde voedingsbanken die de waterkering op termijn kunnen versterken. In antwoord hierop heeft de Staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat aangekondigd dat voor één van de kustplaatsen een grootschalige zandbuffer zal worden aangebracht om de effecten op de kustafslag te onderzoeken (Rijksinstituut voor Kust en Zee,2OO2). Een dergelijke zandbuffer staat ook bekend als een zogenaamde 'Megasuppletie'. Op grond van dit besluit heeft het RIKZ een aantal ontwerpvarianten gemaakt voor een dergelijke 'megasuppletie', en adviseerden daarbij om het voorkeursontwerp zoals weergeteven in figuur 1.1 uit te voeren (Hoogewoning en Uit den Bogaard ,2@2). Deze ontwerpvarianten zijn eerst besproken in de Rijkswaterstaat coórdinatiegroep KustBeleid (RKB) (een intern overlegcircuit van Rijkswaterstaat) en vervolgens in het Provinciaal Overleg Kust (POK) Noord-Holland. In principe ging men in beide overlegcircuits akkoord met het voorkeursontwerp en men besloot dit uit te gaan voeren bij Egmond aanZee.</p>