Gedrag en dieet van Europese meerval (Silurus glanis) rondom stuw- en sluiscomplex bij Lith in de Maas : eindrapportage

Zoetwaterecosystemen hebben te lijden onder toenemende menselijke drukfactoren, zoals migratiebarrières, vervuiling, overbevissing, klimaatverandering en de introductie van invasieve exoten. Met name rivieren hebben te lijden vanwege de vele aanpassingen die ze hebben ondergaan. Voorbeelden van dit soort aanpassingen zijn dammen, stuwen en sluizen die allemaal een negatieve invloed hebben op vismigratie. Als gevolg daarvan zijn trekvissen die tussen zoet en zout migreren de laatste decennia sterk afgenomen. Deze barrières beperken niet alleen de toegang tot geschikt habitat voor trekvissen, ze zorgen ook voor oponthoud tijdens de migratie, wat voor ophoping van trekvissen bij deze barrières zorgt, waardoor deze trekvissen bloot worden gesteld aan verhoogde predatiedruk.

De Europese meerval (Silurus glanis) is de grootste zoetwater-predator van Europa en is bezig met een opmars in de Nederlandse wateren, waaronder de Nederlandse rivieren. Gezien de sterke afname van trekvissen en gerapporteerde negatieve effecten van meerval op trekvis rondom migratiebarrières en tijdens migratieperiodes in andere Europese landen, richt dit onderzoek zich op het dieet en het gedrag van de meerval tijdens de migratieperiodes van de beleidsrelevante soorten zalm, zeeprik en aal rondom het stuw- en sluizencomplex in Lith aan de Maas. Dit complex is de eerste barrière die trekvissen tegenkomen wanneer ze bovenstrooms de Maas op trekken en de laatste barrière wanneer ze richting zee trekken (op de Haringvlietsluizen na). Dit onderzoek is uitgevoerd op verzoek van Rijkswaterstaat en het ministerie van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur.