Detailanalyse volumeveranderingen rondom Ameland

In deze studie is een analyse gemaakt van volumeveranderingen voor het gebied vanaf Terschelling tot en met Schiermonnikoog, zowel de Waddenzee als Noordzee. De berekeningen zijn uitgevoerd op basis van deelgebieden gebaseerd op de morfologische verandering tussen 1990 en 2012, dezelfde periode als waarin (het merendeel van) de suppleties is uitgevoerd. De deelgebieden zijn ook samengevoegd tot grootschalige morfologische eenheden, waarvoor de volumes zijn bepaald. Een totale balans is opgesteld voor het gebied, waarin de bodemdaling als gevolg van gaswinning is meegenomen.

Het algemene beeld is dat de kustzones, mede door de suppleties, in volume toe zijn genomen. De komgebieden laten op de meeste plaatsen erosie zien, maar nemen dichter bij het vasteland in volume toe, evenals de kwelders. Op de delta's en in de zeegaten zijn er grote volumeveranderingen van de verschillende plaat en geul systemen. De ebdelta van het Amelander Zeegat is in volume toegenomen, terwijl de delta van het Friesche Zeegat is afgenomen. De zeegaten laten een tegengestelde verandering zien: een afname in volume van het Amelander Zeegat en een toename van het Friesche Zeegat. Deze veranderingen hangen samen met grote morfologische processen zoals de cycliciteit in de geulconfiguratie en aanpassing na afsluiting van de Lauwerszee. De diepere gebieden in de Noordzee zijn in de periode veel volume kwijt geraakt. De verticale verandering is relatief laag (orde grootte-1 cm/jaar), maar door het grote oppervlak wordt het totale verlies in volume toch groot. Totaal is het volume-22 miljoen m3 afgenomen in deze periode, inclusief suppleties (20.6 miljoen m3) en bodemdaling (geschat op 13 miljoen m3), De verandering van 22 miljoen m3 is vele male groter dan afwijkingen veroorzaakt door stochastische meetfouten. Er zijn in deze studie geen aanwijzingen gevonden dat er systematische fouten in de bodems van 1990 of 2012 aanwezig waren.

Door Elias en Bruens (2013) volgde dat er waarschijnlijk een zeer groot sedimenttransport van west naar oost langs het eiland optreedt. In deze studie werd geconstateerd dat het sterke oostwaartse transport 0.55 miljoen m3 per jaar bedroeg in de periode 1990-2012. Ook de analyse van de vooroeversuppletie op Oost-Ameland wijst op grote transporten van het gesuppleerde sediment (Vermaas et al. 2013). De overheersende transportrichting in dit gebied is oostwaarts, maar het is niet duidelijk waar deze sedimenthoeveelheden naar toe worden getransporteerd. In totaal is dat 12 miljoen m3 sediment in de periode 1990-2012. In de deelgebieden in deze studie was niet direct één gebied te herkennen waar dit sediment terecht is gekomen. De 12 miljoen m3 is relatief tot de veranderingen in de deelgebieden ook vrij klein, hoewel het voor suppletievolumes een grote hoeveelheid is