Statistiek seiches Rotterdam: identificatie seiche-gevallen Rozenburgse Sluis 1989-2004

Seiches zijn waterstandslingeringen die optreden bij een eigenperiode van (semi-) afgesloten bekkens, zoals havenbekkens. De krachten op de Maeslantkering in Rotterdam (Stormvloedkering Nieuwe Waterweg, SVKW) kunnen tijdens een sluiting voor een deel worden beïnvloed door deze seiches, die kunnen optreden in het tijdelijke bekken dat tijdens een sluiting aan de zeezijde van de kering wordt gecreëerd. Tijdens het ontwerp van de SVKW is rekening gehouden met de aanvullende belasting die seiches kunnen veroorzaken. Aangezien alleen op locatie Rozenburgse Sluis (ROZ) lange termijngegevens beschikbaar waren, is ten tijde van het ontwerp van de kering de beschikbare seiche-statistiek voor ROZ ‘vertaald’ naar de (destijds nog toekomstige) locatie van de kering (zie Janssen, 1994, 1995). Door relatief grote aanpassingen in de havenlay-out waren de beschikbare data niet consistent over het gehele beschikbare tijdsinterval (12 jaar, december 1971 t/m december 1983) en zijn destijds slechts 8 jaar data hiervan gebruikt voor het bepalen van de seiche-statistiek bij ROZ.
Op dit moment zijn er geen aanvullende gegevens beschikbaar voor de locatie van de SVKW omdat deze nog niet tijdens een stormvloedsituatie is ingezet.
Bovendien zijn relatief veel seiche-gevallen benodigd voor het afleiden van betrouwbare statistiek, waardoor het gebruik van gegevens op de locatie van de SVKW geen reële optie is. Dit betekent dat een aanpak op basis van de combinatie van het bepalen van seiche-statistiek op een andere locatie in de haven, en vervolgens de vertaling van deze statistiek naar de locatie van de SVKW, noodzakelijk zal blijven.
Recentelijk is door De Jong (2003, 2004), in opdracht van Rijkswaterstaat Directie Zuid Holland, een verificatie uitgevoerd van de tijdens het ontwerp gemaakte vertaling van ROZ naar de SVKW. Hierbij is gebruik gemaakt van nieuwe gegevens (waterstanden en seiches in de haven) en nieuwe inzichten (o.a. het aanbodspectrum op zee). De destijds gehanteerde ‘vertaalmethode’ bestaat uit het afleiden van een overall verhouding van seiche-amplituden op basis van een gezamenlijk aanbodspectrum aan de havenmond en de locale amplificatiespectra van de beschouwde locaties. Door deze methode toe te passen voor het vertalen van seiche-amplituden van ROZ naar een andere locatie in de haven waar ook gemeten seiche-gegevens beschikbaar zijn (Europahaven), is aangetoond dat de vertaalmethode betrouwbare resultaten op kan leveren.