Biezen in de Sophiapolder : proeven om knelpunten te achterhalen
Biezen zijn vanuit een cultuurhistorisch en ecologisch perspectief kenmerkend voor het zoetwatergetijdengebied. Het areaal en het aantal groeilocaties van deze planten is na 1970 echter sterk afgenomen (Coops, 2009). Ook in recente jaren is een achteruitgang in het aantal groeiplaatsen en areaal te zien (Honcoop et al., 2023). Door diverse ontpolderingsprojecten, waaronder de Crezéepolder en de Noordwaard, zijn er op specifieke locaties nieuwe potentiële groeiplaatsen ontstaan voor biezen. Niet bij ieder natuurherstelproject zien we echter biezenvegetaties tot ontwikkeling komen.
Een voorbeeld hiervan is de Sophiapolder, een natuureiland tussen Hendrik – Ido Ambacht en Papendrecht. Dit eiland ligt in de Noord, een zijrivier van de Oude Maas, die nog onder invloed staat van een getijslag van maximaal een meter. De verwachting was dat de Sophiapolder een belangrijke bijdrage zou kunnen leveren aan het benodigde biezenareaal voor de Kader Richtlijn Water (KRW) (Van den Broek & De Wit, 2006). Biezen zijn een belangrijk doel vanuit de KRW voor R8-wateren, omdat ze een belangrijke functie in het ecosysteem van het zoetwatergetijdegebied vervullen.
Dit onderzoek richt zich op de volgende onderzoeksvragen:
- Kan in de Sophiapolder biezenkieming en -ontwikkeling plaatsvinden als zaad van driekantige bies, heen, ruwe bies of mattenbies actief wordt ingebracht?
- Zijn de ingezaaide biezen bestand tegen concurrentie van andere soorten als die opkomen?
- Wat zijn factoren die de kieming en groei van gekiemde biezen beïnvloeden?