Duinwaterkering Ameland : een technisch inhoudelijke beschouwing

Het brede duingebied op Ameland beschermt de achterliggende dijkring tegen overstromingen vanuit de Noordzee. In de jaren tachtig en negentig is de meest landwaartse duinregel zodanig versterkt dat er sprake is van een doorgaande duinregel, die voldoet aan de veiligheidsnorm die destijds door de Deltacommissie is vastgesteld. Rijkswaterstaat is de beheerder van de primaire waterkering op Ameland en heeft de ligging van de waterkering in een legger beschreven, conform de bepalingen in de Wet op de Waterkering. In de legger is uitgegaan van de ligging van de primaire waterkering overeenkomstig met de landwaartse begrenzing van de Deltakering. Door verschillende belanghebbenden is bezwaar aangetekend tegen deze vaststelling. Uit de procedure naar aanleiding van deze bezwaren is gebleken dat Rijkswaterstaat meerdere tracés dient te beschouwen. In dit rapport worden voor de locatie Ameland midden (Nes noord) vijf en voor de locatie Ameland west vier verschillende tracés voor de duinwaterkering gepresenteerd. Bij Ameland midden en Ameland west is sprake van een zeewaarts tracé, dat de zeereep volgt, een landwaarts tracé dat de doorgaande achterste duinregel volgt en tussenliggende tracés. Voor alle tracés worden aanleg, beheer en onderhoud, kosten en een indicatie met betrekking tot de baten beschreven. Dit rapport gaat dus alleen in op de technisch/inhoudelijke aspecten. Het rapport wordt door Rijkswaterstaat gebruikt om na weging van alle belangen een besluit te formuleren over de ligging van de primaire waterkering op Ameland.