Begrenzing rivierbed in lijn met actuele normering : verkennende studie van de ruimtelijke begrenzing rivierbed voor vier beleidsopties, langs de Rijn en Maas waar deze niet wordt begrensd door primaire keringen, maar door hoger gelegen gronden

Verkennende studie van de ruimtelijke begrenzing rivierbed voor vier beleidsopties, langs de Rijn en Maas waar deze niet wordt begrensd door primaire keringen, maar door hoger gelegen gronden.

Langs de Maasvallei, Nederrijn en IJssel liggen gebieden waar de rivier tussen hoger gelegen gronden stroomt. De ligging van de juridische rivierbed grens is niet aangepast tijdens de invoering vernieuwde waterveiligheidsnormen in 2017. Om te kunnen besluiten of het actualiseren van deze begrenzing nodig is zijn voor onderstaande beleidsopties de ruimtelijke consequenties in beeld gebracht:

1. Huidige begrenzing beleidslijn grote rivieren handhaven.
   Uitkomst is de optredende afvoer/herhalingstijd als de huidige grens nat wordt.
2. Begrenzing verleggen naar afvoer met herhalingstijd gelijk aan lokale norm van aanliggende waterkering.
   Hoge grond overstroomt op zelfde moment als waterkering.
3. Begrenzing verleggen naar representatieve normwaarde watersysteem.
   Globale hoogwatersituatie relevant voor rivierdeel.
   Rijn 16.000 m3/s (~ 10.000 jaar)
   Maasvallei (ZN) 3.600 m3/s (~ 1/100 jaar) 
   Bedijkte Maas (ZN) 4.100 m3/s (~ 3.000 jaar)
4. Begrenzing verleggen naar extreem hoge afvoer Maas en Rijn.
   Voor de Maas wordt een afvoer van 6.000 m3/s (ook onder klimaatverandering) als zodanig hoog beschouwd, dat dit niet overschreden kan worden. Voor de Rijn is er sprake van een fysisch maximum van 18.000 m3/s als gevolg van overstromingen in Duitsland.

Het resultaat van deze studie is met aanvullende visualisaties toegankelijk gemaakt voor een beleidsdiscussie. Zie de twee pdf’s visualisatie beleidsopties Maas en Rijn.