Aanpassing statistische verdeling en onzekerheden zeewaterstand

De zeewaterstandstatistiek vormt een belangrijk deel van de belastingmodellen van kustsystemen. De huidige zeewaterstandsstatistiek is in 1993 afgeleid op basis van hoogwatermetingen tim 1985 (Dillingh et al., 1993). Deze statistiek volgt uit twee uitgebreide onderzoeken: ten eerste een statistisch onderzoek waarbij de zeewaterstandstations individueel zijn geanalyseerd resulterend in een individuele fit en ten tweede een fysisch onderzoek naar de samenhang resulterend in een correlatiepatroon tussen de stations. Samenvoegen van de resultaten uit beide onderzoeken resulteerden in de huidige zeewaterstandstatistiek. De statistische onzekerheid van de zeewaterstandstatistiek is onlangs afgeleid in termen van 95%-betrouwbaarheidsintervallen (HKV, 2014). In WTI2017 worden maatgevende belastingen bepaald bij normkansen die over het algemeen kleiner zijn dan de normkansen die de afgelopen decennia zijn gehanteerd. Afhankelijk van het beschouwde faalmechanisme kunnen de relevante terugkeertijden oplopen tot meer dan 100.000 jaar. Zoals in Figuur 1 is te zien neemt de statistische onzekerheid toe met toenemende herhalingstijd. Zo worden waarden voor de 97,5% fractiel bij de maximaal toelaatbare faalkans