Gronddekking op kabels en leidingen in Rijkswateren : advies aan RWS voor nieuwe normen en een studie naar de achtergronden van de huidige normen

Sinds de vaststelling van de (verschillende) vigerende normen voor gronddekking op kabels en leidingen heeft er een schaalvergroting in de binnenvaart plaats gevonden waardoor nu ook zwaardere ankers worden gebruikt. RWS heeft daarom behoefte aan geactualiseerde normen ten aanzien van deze minimale gronddekking. Daarom is een studie uitgevoerd naar de achtergronden van de huidige normen, en de ontwikkelingen in de scheepvaart wat betreft gebruikte ankers en de indringing van ankers in de bodem. De doelstelling van dit onderzoek is het opleveren van een overzichtstabel met een advies voor actuele normen voor de minimale gronddekking op kabels en leidingen in Rijkswateren Op basis van de studie zijn een aantal conclusies getrokken. Allereerst dat de bronstudies van de huidige Nederlandse normen voor de gronddekking op zinkers niet zijn gevonden. Die normen zijn bovendien niet consistent en laten veelover aan het oordeel van de vergunningverlener zonder goede richtlijnen te geven. Verder zijn van de verschillende binnenvaartklassen ankertypen en bijbehorende ankermassa verzameld. Tenslotte is op basis van in de literatuur gerapporteerde onderzoeken, eigen onderzoeken en expertise van deskundigen de minimale gronddekking per vaarwegklasse en per grondsoort bepaald. Voor de grootste binnenvaartschepen volstaat bij een bodem bestaande uit dichtgepakt zand of stevige klei een minimale gronddekking van 2 m (ankerzone 1 m met daarbij een bufferzone van 1 m). In bodems bestaand uit losgepakt zand, zachte klei of havenslib kan een anker aanzienlijk dieper indringen. Dit zal per locatie moeten worden bepaald. Ook voor zeeschepen zal per geval moeten worden nagegaan wat de indringing is als functie van de ankermassa. Tenslotte wordt aanbevolen een dijkprofiel rond een leiding of kabel vast te leggen.