Biezen in de Sophiapolder : onderzoek naar knelpunten in vegetatieontwikkeling van zoetwatergetijdennatuur

Biezenvegetaties zijn kenmerkend voor het Nederlandse zoetwatergetijdengebied. Het areaal en het aantal groeilocaties van deze planten is de laatste decennia echter sterk afgenomen. Dit komt voornamelijk door grootschalige afdammingen, waardoor de getijdendynamiek sterk is afgenomen. In combinatie met de inperking van het overstroombaar areaal door bedijking en normalisering van de rivieren, is het areaal geschikt leefgebied voor biezen beperkt. In het Nederlandse zoetwatergetijdengebied zijn er nog maar weinig plaatsen waar deze soorten voorkomen en de achteruitgang zet zich tot op heden nog steeds voort. In de benedenlopen van de Rijn en de Maas die getypeerd zijn als zoetwatergetijdenrivieren (R8-watertype) vormt het areaal biezenvegetaties een belangrijk onderdeel van de KRW-maatlat. De deelmaatlat voor biezen voldoet momenteel echter nergens in deze wateren.

Voor de Kaderrichtlijn Water worden op veel plekken gebieden hersteld om aan de doelen voor 2027 te voldoen. In het benedenrivierengebied heeft dit echter nog niet geleid tot grootschalig herstel van biezenvegetaties, hoewel in sommige herstelde gebieden wel herstel van biezenvegetaties zichtbaar is. In de Sophiapolder, een ontpolderd natuureiland in de rivier de Noord, bij Hendrik-Ido-Ambacht, is nog geen bies te bekennen. En dat terwijl de zoetwatergetijdendynamiek hier al ruim tien geleden werd hersteld. Om te achterhalen waarom de biezenvegetatie zich hier niet spontaan ontwikkelt, heeft Rijkswaterstaat sinds 2021 verschillende onderzoeken uitgezet om de knelpunten te achterhalen.