Lengte-effect bij kunstwerken : Invloed bij het assembleren van kunstwerken

Dit rapport is onderdeel van kennisontwikkeling voor de inschatting van overstromingskansen bij waterkerende kunstwerken, uitgevoerd in het programma Kennis voor Keringen 2024. Binnen het programma wordt onderzoek gedaan dat bijdraagt aan een realistischere bepaling van de overstromingskans. Het onderzoek levert technisch-inhoudelijke kennis om de schematisatie en modellering van de hydraulische belastingen en faalmechanismen van de waterkering te verbeteren tijdens de beoordeling of het ontwerp van waterkeringen. Ook levert het onderzoek kennis op die waterkeringbeheerders ondersteunt bij het beheer van de primaire waterkeringen.

In dijktrajecten waar veel kunstwerken aanwezig zijn, wordt voor het faalmechanisme niet-sluiten gerekend met een hoge lengte-effectfactor, die gelijk is aan de helft van het aantal aanwezige kunstwerken. Dit resulteert in strenge eisen, vooral in situaties met een groot aantal demontabele wanden. In het geval van demontabele wanden kan er sprake zijn van ‘common cause failure’, een situatie waarbij meerdere faalmechanismen samen optreden door gedeelde oorzaken. In deze gevallen is de huidige werkwijze conservatief, aangezien de faalkans voor niet-sluiten in deze aanpak vrijwel onafhankelijk wordt geassembleerd.

Het doel van deze studie is om te onderzoeken in hoeverre afhankelijkheden een rol spelen bij de bepaling van de faalkans voor het mechanisme niet-sluiten bij kunstwerken en hoe dit de faalkans bij het assembleren naar trajectniveau beïnvloedt.
Het onderzoek maakt gebruikt van een casestudie bij dijktraject 69-1 Blerick, een traject met een hoog aantal kunstwerken, waaronder demontabele wanden en duikers. De bevindingen en conclusies uit deze case worden vertaald naar algemeen toepasbare inzichten en situaties.