Zettingsvloeiing bij gelaagde afzettingen en gedeeltelijke bestorting : casus Delflandse dijk

De Delflandse dijk beschermt Zuid-Holland tegen overstromen vanuit de Nieuwe Waterweg. In een aantal dijkvakken van de Delflandse dijk is de kans op het optreden van een zettingsvloeiing te groot op basis van een beoordeling volgens het WBI2017 in LBO1. Dit wordt veroorzaakt door de diepe geul met steile onderwater taluds en zandige lagen in de ondergrond. Langs de Nieuwe Waterweg zijn echter geen gevallen van zettingsvloeiing bekend.

De zandige lagen in de ondergrond bij de Delflandse dijk zijn gelaagde getijdenafzettingen (wadafzettingen) met relatief veel cohesief materiaal. De eigenschappen van deze afzettingen liggen buiten het toepassingsbereik van de methodes uit het WBI2017 om de pakkingsdichtheid (state parameter) te bepalen. Daarnaast is bij de Delflandse dijk het bovenste deel van het onderwatertalud bestort. Bij de beoordeling volgens het WBI2017 kan echter alleen een volledige bestorting in rekening worden gebracht.

De aanwezigheid van de cohesieve laagjes in de ondergrond en de gedeeltelijke bestorting kunnen mogelijk verklaren dat het onderwatertalud stabiel lijkt te zijn in tegenstelling tot wat de berekende faalkans in LBO1 suggereert.

Dit resulteert in de volgende twee onderzoeksvragen:
• Wat is de zettingsvloeiingsgevoeligheid van gelaagde afzettingen en hoe kan de pakkingsdichtheid van gelaagde afzettingen worden bepaald?
• Wat is rol van gedeeltelijke bestorting bij de ontwikkeling van het mechanisme zettingsvloeiing?

De resultaten van het onderzoek moeten leiden tot aanvullingen voor de beoordeling van zettingsvloeiing.

Het onderzoekprogramma Kennis voor Keringen levert in opdracht van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat in significante bijdrage aan het verkrijgen van een geloofwaardige schatting van de overstromingskans voor de beoordeling en ontwerp van de primaire waterkeringen.