Morfologie van Vlieland

Als onderdeel van KPP B&O Kust, deelproject Uitwisseling getijbekkens & Morfodynamiek eilandkoppen worden morfologische analyses van het kustsysteem gemaakt. Een belangrijk onderdeel van deze analyse vormt de toetsing en aanvulling van bestaande inzichten en kennis door analyse van de JarKus en Vaklodingen datasets.

In deze rapportage worden de morfologische veranderingen van het kustsysteem rond Vlieland beschouwd. Vlieland is ingesloten door de zeegaten Eierlandse Gat aan de zuidkant en het zeegat van het Vlie aan de noordkant. Het eiland Vlieland behoort, gemeten door het aantal strandhoofden per km, tot de zwaarst verdedigde stukjes kust van Nederland. Eigenlijk bestaat het eiland uit twee delen: in het zuidelijke deel kan de natuurlijke dynamiek vrijwel ongestoord plaatsvinden op de grootte strandvlakte "de Vliehors". Hier vind geen kustlijnhandhaving plaats en is er geen BasisKustlijn gedefinieerd. Ingrepen zijn hier ook niet nodig. De aanlanding van platen en banken vanuit de buitendelta van het aangrenzende Eierlandse Gat hebben ervoor gezorgd dat de Vliehors zich sinds 1965 sterk heeft uitgebreid.

Het centrale deel van het eiland is vrijwel geheel beschermd door strandhoofden, waarvan de meeste in de periode 1854-1885 zijn aangelegd. De al eeuwen durende, grote kustachteruitgang van Vlieland lijkt na aanleg van de strandhoofden te zijn gestopt, of in ieder geval sterk vertraagd. Doorgaande erosie vond wel plaats aan de noordoostzijde van Vlieland, waar het eiland onder invloed staat van de getijgeulen Vliesloot en Zuiderstortemelk. Recente kustverdedigingsmaatregelen aangelegd in 1995 zorgen ervoor dat ook dit stukje kust, met een geringe suppletie inspanning, in stand gehouden kan worden.